Ontspullen als je zuinig bent opgevoed

Opruimen vind ik heerlijk! Maar spullen weggooien vond ik heel lastig. Ik ben best zuinig opgevoed. Mijn oma stopte vroeger onze sokken als ze kapot waren. Als ik nu kapotte sokken heb, dan moet ik altijd aan haar denken. Als iets het nog deed, kon ik het nooit wegdoen. Hoe lelijk ik het ook vond. Of als ik zelf iets had gekocht, maar nooit aandeed omdat ik het toch niet mooi vond. Of ik had iets gekregen van iemand. Ik vond dat iets pas weg mocht, als het kapot was.

Ondertussen stond mijn huis vol met allerlei spullen die ik niet mooi vond, of niet gebruikte of om wat voor reden dan ook. Want je gooit toch geen dingen weg die nog goed zijn!!! Zo heb ik dus jarenlang tegen zo’n mega bakbeest van een TV aangekeken, terwijl ik zo’n platte TV veel mooier vond. Pas bij een verhuizing besloot ik om iemand anders blij te maken met mijn oude TV en een mooie nieuwe te kopen.

Sinds ik het boek ‘Opgeruimd’ van Marie Kondo heb gelezen, ga ik rigoureuzer te werk. Deze opruimgoeroe stelt dat je alleen die spullen mag houden die jou een goed gevoel geven. Bijvoorbeeld kledingstukken die je nauwelijks hebt gedragen, maar nog heel goed zijn. Geven ze geen goed gevoel, of zitten ze niet lekker. Meteen wegdoen. Je mag alleen die kledingstukken houden waarin jij je gelukkig en lekker voelt.

Kleren kun je mooi in een textielcontainer doen of in zo’n textielzak die eens in de zoveel tijd wordt opgehaald. Dan gun je ze een nieuw leven. Een leven waarin ze hopelijk wel gebruikt worden en een ander gelukkig maken. Beter dan wanneer ze bij mij in de kast liggen te niksen.

Zo doe ik dat nu ook met andere spullen. Als ze me geen goed gevoel geven en voor mijn gevoel alleen maar in de weg liggen, dan doe ik ze weg. Zijn ze nog goed, dan gaan ze naar de kringloopwinkel. Of ik maak familie of vrienden er blij mee.  Zijn ze niet goed genoeg om weg te geven, dan gaan ze zo de prullenbak in. Helaas, maar ik ben er dan vanaf en zitten ze mij niet meer in de weg!